Aanvang.

mijn eigen vormtekenboekje, met ideeën, aantekeningen en waarnemingen.

Juf ben ik......het kon niet anders.
Kind van een schoolmeester en een kleuterjuf.  Hij is inmiddels bijna 83, zij is eind 2011 overleden, 75 jaar.
Ouders die hun kind, al dan niet met zorg, volgden en vrij lieten in de keuzes die zij maakte.
En dat kind koos, na de reguliere Pedagogische Academie voor de Vrijeschool.
Ik koos voor de sfeer, voor het warme, voor de kleuren en werd geconfronteerd met al het gedachtegoed achter die uiterlijkheden. En dat viel niet mee. Ik bewoog mee, zwom terug, nam afstand en sprong dan toch maar weer in het diepe.

Inmiddels is dat bijna 30 jaar geleden.

In die tijd kon je nog een herscholingsjaar doen, aan de Vrije PA aan de Choisyweg in Zeist.
Bekijk vooral dat woord: Herscholing.....Dat wat ik had geleerd, was niet zoals het moest zijn....ik moest her-geschoold worden. Dat waren nog eens tijden.
Na dat jaar besloot ik dat ik in een boekwinkel wilde werken, voor mij geen Vrijeschool meer.

Maar ja, het kriebelde toch, ik bleef lezen en ging toch op een Vrijeschool werken. Eerst in Almelo, later op de ZMLK-school van de Michaëlshoeve (nu de Lans). Mijn oudste twee kinderen groeiden er op en toen vertokken we in 1990 naar het Noorden van het land, naar OlmenEs in Appelscha.

Al die jaren bleef dus het contact met de antroposofie.

Ik heb mij altijd afgevraagd waarom mijn voorliefde lag bij vakken als vormtekenen en handwerken.
Soms denk ik wel eens dat het komt doordat Rudolf Steiner daar niet zoveel over geschreven heeft.
Het vak vormtekenen is eigenlijk pas in de jaren '70 echt van de grond gekomen.
Steiner zei er wel dingen over, maar het is nooit tot een systematisch leerplan gekomen.
Achteraf besef ik me ook pas dat het boek dat ik in de tachtiger jaren aanschafte  pas 15 jaar nadat vormtekenen een vak werd geschreven is. Hoe jong was het vak dan eigenlijk. Jong....en dus in beweging.
Daar houd ik van.

Ik deel met jullie mijn gedachten over het vak vormtekenen.
Ik houd van dat vak, zie wat het met kinderen doet, wat je aan hun werk kunt aflezen.
Een tijdlang heb ik gelopen met het idee dat dit nu werkelijk een vak is, dat je zo zou kunnen implementeren in het reguliere onderwijs, maar ik ben geen boekenschrijver. Ik maakte een begin, maar een boek met kop en staart werd het nooit. Ik ben een schrijvende denker en geen gestructureerde schrijver. Nu eens die kant op, dan weer de andere.


Dit is een begin........en hoe het worden gaat? Ik kan het je werkelijk niet vertellen.
Het lijkt me leuk om gewoon bij het begin te beginnen.....jullie mee te nemen en dan hoop ik dat je met me mee- tekent en mee-beweegt.