woensdag 15 mei 2013

Klas 3: Spiegelen in vier richtingen en meer.




In de derde klas zijn er twee onderwerpen die veel aan de orde komen. Nadat je in klas 2 vooral links-rechts gespiegeld hebt, doe je dat in de derde klas ook naar onder en naar boven.
Een tweede onderwerp is metamorfoses. Dat klinkt ingewikkeld, maar feitelijk laat je kinderen beweging tekenen. Wat gebeurt er als je een cirkel aan één kant zou induwen? En wat als je dat nog verder zou doen?

Ik schets jullie een beeld. Stel je een cirkel voor. Rood aan de buitenkant, blauw aan de binnenkant. Duw in gedachten die cirkel aan één kant in en teken wat je dan ziet. Duw verder en verder en verder...........op een gegeven moment klapt de cirkel dan om....en heb je een cirkel die rood is aan de binnenkant en blauw aan de buitenkant......
Dat, staat in het leerplan zou je met de kinderen moeten oefenen.
Nu ja, behalve dat kinderen zich concentreren op één tekening en die mooi maken (en wanneer ze zes tekeningen achter elkaar moeten maken is de eerste echt mooier dan de laatste) is dat een oefenbeweging die je zo af en toe doet, maar waar je niet een jaar mee vult. Hieronder een kladje om duidelijk te maken wat de bedoeling is.




Naast bovenstaande oefening staat veel in het teken van spiegelen naar links en rechts/onder en boven.
Nu gaan er stemmen op die zeggen dat de kinderen elke les moeten beginnen met het tekenen van het kruis waarmee ze hun papier in vieren delen. Dat is een goede oefening, maar zet kinderen die dat niet zo goed kunnen bij voorbaat al op een achterstand. En dus oefen ik die dingen wel eens, maar niet tijdens vormtekenen. Juist minder vormkrachtige kinderen moeten kunnen beginnen met rechte verdeellijnen. En dus mogen ze bij mij vouwen. En dus geef ik ze een vierkant papier. (De afgesneden stukken gebruik ik altijd voor andere opdrachten). Dat geeft precies de goede kaders waarbinnen je de oefening wilt doen.

Vandaag hebben we een blad gespiegeld. Ik doe dat voor op het bord en we bespreken de vorm. Het blad was niet helemaal recht.......het steeltje was wat krom. De ene kant van het blad was boller dan de andere kant. Hoe moet je dat nu naar beneden spiegelen? En hoe naar links? En rechts?
Eigenlijk gebruik ik weinig woorden. Ik doe en de kinderen kijken......Ze oefenen een beetje in de lucht, met hun vinger op papier en dan gaan ze aan de slag.
Ik vind het belangrijk om de vorm te maken met de kinderen erbij. Dan zien ze dat het ook bij mij wel eens mislukt........en er een moment  komt dat het dan maar zo is zoals het is. Want op een gegeven moment is dat zo. En dan maak je het gewoon zo mooi mogelijk af en kun je er nog heel tevreden over zijn. Vaak verzin ik er nog een klein detail bij wat ze mógen overnemen, maar wat niet hoeft. In dit geval zijn dat de kleine bloemetjes in het midden. Dat kwam vast omdat ik een vaasje lelietjes had gekregen dat naast het bord op de jaarfeesttafel stond.

Ik loop rond, prijs de klas, laat zo hier en daar wat werk zien en het is muisstil.

Dit noem ik altijd constructievormen. Die maak je minder uit de beweging. Je kijkt en begint, spiegelt en schaaft bij. Dit is een eenmalige tekening. Ik stel eisen aan de lijnen, die wil ik stevig zien en de achtergrond moet bijdragen aan het geheel. Het donkere lijntje aan de buitenkant is zo gegroeid. Dat hoeft niet, maar maakt je tekening wel mooi af.
En of de nerven anders mogen? Ja natuurlijk mag dat. We kijken er samen naar, kinderen zien heel goed waar het goed gelukt is en waar wellicht een foutje zit. Maar weet je, dat maakt het geheel niet minder mooi. Van veel oefenen leer je het meest!




Klas 3, vormkrachtige kinderen. Veel geoefend en veel structuur. Ik ben trots op het eindresultaat en dat zijn we dan met zijn allen.